Şehrin uzaklarındaki bir hastanenin sıradan bir yatağına bağlanmış bir kadın. Onu hayata bağlayan ya da hayatla bağını koparmış imgeler çevirmiş etrafını. Belki hayallerinden döndükten sonra elinde kalanlara bakıyor, belki yaşayamadıklarının verdiği o soğukluğa. Aslında bu bağların görünmez ipleri bağlıyor onu bu yatağa, yalnız ve çıplak halde.
Beyaz çizgiler var, gökyüzünden inip vücuduna değen. Her biri bir buluta bağlı, her bulut ise bir umut, bir hayal. Kimi bulutlar çok yüksekte, göremiyor bile onları, kimisi daha yakın. Çatısız odasında, bağlı olmasa yatağına, ulaşabileceğini sanıyor onlara.
Bir gece yine rahatsız yatağında uyurken rüyasında başka bir ülkede olduğunu gördü. Bu ülke bulutlar içinde, insanlar bulutlar üzerinde geziniyordu, şaşırmış ve şaşkınlığına uyanmıştı, kıskanmıştı. Gerçekten böyle bir yer var mıydı acaba?
O, bağlı kalmış bu zincirlerinden onu kurtaracak birisini mi bekliyor emin değilken, aslında farkında bile değil tüm bu bağların, uzantıların olmadığını ve sadece kendi başına kurtulabileceğinden…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder